PZL P-23 Karaś to polski lekki samolot bombowy i rozpoznawczy opracowany w latach 30. XX wieku przez Państwowe Zakłady Lotnicze (PZL) jako następca modelu P-11. Charakteryzował się konstrukcją dolnopłata o całkowicie metalowym kadłubie i płatowcu pokrytym blachą aluminiową oraz tkaniną, napędzany był silnikiem gwiazdowym Bristol Pegasus lub polskim licencyjnym silnikiem PZL-WSK. Karaś był uzbrojony w karabiny maszynowe oraz mógł przenosić do 700 kg bomb, a także wyposażony w stanowisko obserwatora z tyłu kabiny, które umożliwiało obronę ogonową. Samolot był wykorzystywany przez Polskie Siły Powietrzne podczas kampanii wrześniowej 1939 roku do misji bombardowań taktycznych i rozpoznania, jednak ze względu na relatywnie niską prędkość i ograniczony pancerz, nie sprostał nowoczesnym myśliwcom Luftwaffe. Mimo to P-23 Karaś był ważnym krokiem w rozwoju polskiego lotnictwa wojskowego przed II wojną światową i symbolizował krajową inżynierię lotniczą tamtego okresu.